De uitdrukking “de beste” of “the best” is natuurlijk een beetje pretentieus.
Maar het gaat over mensen of organisaties die in ieder geval dagelijks proberen het beste uit zichzelf te halen of in ieder geval heel hard werken om een verschil te kunnen maken.
Tot deze organisaties behoort in ieder geval de Bijzondere Bijstands Eenheid van het Korps Mariniers of ook wel de UIM (Unit Interventie Mariniers) genoemd. Zij vormen het laatste redmiddel van de overheid als het gaat om confrontaties met terroristen, piraten, kapers van treinen of vliegtuigen, vuurwapengevaarlijke criminelen of oorlogsmiddadigers.Deze eenheid heeft, ook in het buitenland, een uitstekende naam door een lange en succesvolle “track record”
Zelf komende uit een familie zonder militaire historie en zelfs de dienstplicht destijds overgeslagen hebbende (wegens een Achillespees-ruptuur opgelopen in de sport), was deze wereld een totaal vreemde voor me.
Toch is het bijzonder boeiend, zeker uit het oogpunt van facetten als training en voorbereiding, presteren onder stress, of teambuilding en vertrouwen, om deze eenheid regelmatig aan het werk te zien.
Het is een wereld met een professionele instelling die je in andere werkvelden zelden meer tegenkomt en gezien de aard van het werk is dat natuurlijk ook niet zo vreemd.
De schrijver George Orwell schreef ook al dat wij als burgers rustig in ons bed kunnen slapen omdat ergens ter wereld dit soort mannen over ons waken, en ons voor gewelddadig onheil behoeden.
De toegewijde operators van deze eenheid staan dag en nacht klaar om desnoods hun leven voor ons te wagen.
Na een zeer zware selectieprocedure leren de operators de nodige veelzijdige skills om dit werk te kunnen uitvoeren. Dat dit om een uitzonderlijke mentale en fysieke fitheid vergt, spreekt eigenlijk voor zich. Lange en onregelmatige werkdagen (en -nachten), het leren van nieuwe skills, het omgaan met verschillende wapensystemen, het inslijpen van routines en reflexen en het bijhouden of verbeteren van de fysieke conditie, vergen het uiterste van lichaam en geest.
Geen wonder dat het verstandig is om de toestand van de operators regelmatig te testen met onze meetapparatuur, de Omegawave en de ProComp.
Net als bij topsporters en andere ‘high-performers’ ligt overbelasting op de loer. En in weinig andere werkvelden kunnen kleine fouten ook daadwerkelijk een verschil maken tussen leven en dood. Een moment van onachtzaamheid, van aarzeling, een tiende van een seconde te laat reageren of onder druk net niet doen wat je zou moeten doen kan immers fatale gevolgen hebben.
Als oud-atletiektrainer valt het me op dat de omstandigheden, voorwaarden en faciliteiten waarin zij moeten trainen en opereren eigenlijk onder de internationale maat zijn, vergeleken met die van soortgelijke eenheden in het buitenland zoals de SAS, KSK, Navy Seals, Delta Force, enz.
Niet alleen heeft dat, begrijpelijk, te maken met het teruglopende budget van Defensie, maar ook met niet adequate regel- en wetgeving, met een steeds zwaarder wordende papierlast, trage besluitvorming over vele schijven en wellicht ook met onze pacifistische landsaard.
Het lijkt me een typische situatie die vraagt om leiderschap, daadwerkelijke visie en daadkracht, niet om mooie woorden en beloften.
Want we leven in een wereld die steeds meer politieke, religieuze en militaire brandhaarden kent, samengevoegd met economische teruggang, grote ontevredenheid en frustratie, waarbij de mogelijkheid van met name terroristisch geweld door groepen of eenlingen steeds dichterbij lijkt te komen, al is het maar in de publieke perceptie.
Het zijn de operators van de BBE die in de toekomst wel eens steeds vaker het laatste redmiddel zouden kunnen worden in dergelijke gevallen. Laten we niet alleen hopen, maar ook daadwerkelijk zorgen dat zij dan optimaal voorbereid zijn op deze taken.
Video: BBE in actie http://www.youtube.com/watch?v=IcqZKBJMNhI
Artikel over de BBE: http://www.vortx.nl/wp-content/uploads/2012/10/Topsport-in-het-kwadraat.pdf
